Beogradski aerodrom – istorijat VAZDUŠNE LUKE Srbije koji SIGURNO niste znali, pažljivo ga pročitajte

Koliko ste upoznati sa činjenicama o Beogradskom aerodromu? Verovatno malo,ali niste jedini.

Dok nas trese putna groznica,šetajući kroz hodnik aerodroma sigurno niko od nas ne razmišlja o istorijatu takve znamenitosti.

Happy BSC je spremio za vas najmoderniju mobilnu aplikaciju da biste nas lakše pratili i bili u toku sa svim vestima. Našu aplikaciju možete preuzeti za ANDROID i iPHONE

Možda ćete dok čekate svoj let, ubijati vreme čitajući ovaj tekst, stoga evo par zanimljivosti koje će vam okupirati pažnju.

Da li ste znali da je Beogradski aerodrom u periodu 1910 do danas, menjao nekoliko puta svoju  lokaciju?

Od Banjice do Surčina, put Beogradskog aerodroma

Davne 1910. godine, letilište prvog  Beogradskog aerodroma bilo je  na Banjici.

Malo ko zna da se na potezu od turskog amama, današnjeg planetarijuma, prema ušću Save u Dunav nekada nalazio aerodrom .

Sa tog mesta, prvi avion poleteo je u januaru 1911. godine.

Početkom 1912. godine, na Banjici je podignut prvi drveni hangar za avione koji su učestvovali u ratu sa Turskom. 

Potreba za izgradnjom modernog aerodroma postojala je i ranije, ali su uslovi za to ostvareni tek posle Prvog svetskog rata.

Potpisivanjem prve Konvencije o međunarodnom vazdušnom saobraćaju iz 1919. godine, kao i zbog obaveze da se Francusko-rumunskoj kompaniji obezbedi letilište u blizini Beograda, otpočela je priprema terena za izgradnju međunarodnog vazduhoplovnog pristaništa na platou ispod Bežanijske kose.

NARODNA VEROVANJA NA SVETE APOSTOLE! Ovu BESEDU u slavu Gospodu obavezno izgovorite i vukovi će se pretvoriti u jaganjce

Aerodrom u blizini Pančeva počeo je sa radom 1923. godine, kada je gore pomenuta vazduhoplovna kompanija pokrenula međunarodnu liniju Pariz – Carigrad.

Međunarodno vazdušno pristanište „Beograd”

Međunarodni aerodrom „Beograd” izgrađen je na livadi koja se zvala Dojno polje, između Bežanijske kose i leve obale Save, oko dva kilometra južno od Zemuna.

Kada je počela izgradnja aerodroma, Novi Beograd je bio pusto, močvarno područje, oblast površine od oko 20 kvadratnih kilometara.

Iako je, za razliku od okolnih močvara, ovaj deo bio ređe plavljen pri visokim vodostajima Save, njegovi ivični delovi zahtevali su isušivanje i nasipanje.

Aerodrom je otvoren za saobraćaj u martu 1927. godine.

Vazduhoplovno pristanište u narodu je nazvano Bežanijski aerodrom, a kako je ovaj prostor administrativno pripadao Zemunu, u upotrebi je često bio i naziv Zemunski aerodrom.

Od februara 1928. godine sa novog aerodroma poleću i avioni prve domaće avio kompanije „Aeroput“. 

Aerodrom je raspolagao sa četiri travnate poletno-sletne staze.

Letilište aerodroma „Beograd“ sredinom tridesetih godina prošlog veka obuhvatalo je prostor od oko tri miliona kvadratnih metara.

S vremenom je teren postao dobro dreniran i zatravljen, što je omogućilo sletanje i najvećih aviona tog vremena.

Od samog otvaranja, aerodrom je bio opremljen radio-stanicama za obaveštavanje posada aviona o vremenskim uslovima na rutama leta.

Još početkom tridesetih godina, dve ukrštene poletno-sletne staze bile su opremljene svetiljkama za noćne letove, a tokom 1936. godine aerodrom je osposobljen za sletanje po smanjenoj vidljivosti pomoću radio-električnih uređaja.

Izgradnja ovakvog aerodroma, na svega pet kilometara udaljenosti od grada, kao i intenzivan saobraćaj koji se na njemu odvijao imala je veliku stratešku važnost i predstavljala je za Beograd i Srbiju značajan prodor u savremene civilizacijske tokove tadašnje Evrope.

 Otvaranje međunarodnog vazdušnog pristaništa „Beograd“ omogućilo je da se,  pored uvođenja domaćih vazdušnih letova, postepeno poveća i saobraćaj stranih aviokompanija preko teritorije tadašnje Jugoslavije, što je beogradsko avio-pristanište učinilo centrom domaćeg vazdušnog transporta.

Iznad delova današnjih ulica Milutina Milankovića i Omladinskih brigada pre Drugog svetskog rata leteli međunarodni, putnički avioni.

Zahvaljujući ovom, za tadašnje uslove vrlo intenzivnom avio-saobraćaju, u Beograd je tokom 1939. i 1940. godine svakodnevno sletalo i iz njega poletalo po 14 savremenih putničkih aviona s nekoliko stotina putnika.

Aerodrom „Beograd“ bio je jedno od najvećih vazdušnih pristaništa u Evropi, sve do početka Drugog svetskog rata.

Važno je napomenuti da su sa tadašnjeg Aerodroma „Beograd“, koji su posle rata zvali i „Stari aerodrom“, poleteli prvi borbeni avioni braneći nebo nad našom zemljom aprila 1941. godine, u susret nemačkim bombarderima.

Razvoj aerodroma i domaćeg vazduhoplovstva naglo je prekinut izbijanjem Drugog svetskog rata.

Tokom Drugog svetskog rata, aerodrom su koristili Nemci.

Saveznici su tokom proleća i leta 1944. godine izvršili nekoliko bombarderskih napada na aerodromske instalacije.

Tada je uništena ili oštećena većina hangara i drugih objekata.

 Samo nekoliko dana pre oslobođenja Beograda i Zemuna, Nemci su miniranjem potpuno razrušili aerodromske zgrade.

Jedini sačuvani objekat prvobitnog aerodromskog kompleksa je hangar, odnosno radionica za održavanje i popravke aviona.

Pored salona i prostora za putnike, pristanišna zgrada je raspolagala odeljenjem za carinu, aerodromskim komesarijatom policije, poštom i telegrafom kao i restoranom sa velikim terasama.

U administrativnom delu nalazile su se prostorije uprave vazdušnog pristaništa, društva „Aeroput“, drugih kompanija koje su letele preko Beograda, dok su u zastakljenom prostoru kule bile smeštene meteorološka i radiogoniometrijska stanica.

Nakon rata, bilo je potrebno izgraditi novi aerodrom.

Za lokaciju novog međunarodnog aerodroma izabran je prostor u blizini Surčina, 18 kilometara zapadno od Beograda.

Aerodrom je izgrađen 1962. i iste godine sa njega je poleteo prvi avion. 

Sadašnja lokacija aerodroma u Surčinu, svima nam je dobro poznata jer svi su barem jednom putovali avionom sa tih pista.

A vi ako ste jedan od srećnika koji trenutno čeka svoj let na Beogradskom aerodromu u Surčinu,neka vam je srećan put i još bolji povratak.

*Gledajte „Happy“ kablovske kanale i to: „Moje happy društvo“, „Moj happy život“, „Moja happy zemlja“ i „Moja happy muzika“.
Program se emituje kod kablovskih operatera „IrisTV“ i „Supernova“, a možete ih pronaći na sledećim kanalima:
„Moje happy društvo“ – IrisTV / 171 ; Supernova / 71
„Moj happy život“ – IrisTV / 172 ; Supernova / 72
„Moja happy zemlja“ – IrisTV / 173 ; Supernova / 73
„Moja happy muzika“ – IrisTV / 174 ; Supernova / 74